İnsanlık Tarihinde Bilimsel ve Sosyolojik Kaygılarla Yapılsa da Korkunç Sonuçlar Doğuran Deneyler
Tarihte ruhsal, sosyolojik ve bilimsel birçok şeyi açıklamak için sayısız deney yapıldı. Bu deneylerden birçok bilinmeyenlere ışık tutsa da, fecî sonuçlar doğurarak insanlığa olan inancımızı sorgulatmayı da başardı. İnsanlık tarihinin kan donduran sonuçlara sebep olan deneylerinden birkaçını ele aldık. ?
Kaynak: https://www.quora.com/What-are-some-o…
Marina Abramoviç – Rhythm 0
Ünlü performans sanatkarı Marina Abramoviç’in ‘Rhythym 0’ isimli performansı, insanın ne kadar vahşileşebileceğini kanıtladı demek yanlış olmaz.
Bu performansta Abramoviç masaya kekten çiçeğe, bıçaktan zincire sayısız rastgele yetmiş iki adet obje dizerek üzerinde kullanılmasına müsaade verdi. Abramoviç performans boyunca 6 saat boyunca reaksiyonsuz kaldı ve insanların objeleri dilediği üzere üzerinde kullanmasına müsaade verdi. Başlangıçta her şey çok hoştu; saçını okşayanlar, kek yedirenler ya da gül verenler oldu.
Ancak birinin birinci tokadı atması ve Abramoviç’in reaksiyon vermemesi daha fazla şiddete yol açtı…
Tepki vermemesinden yürek alan beşerler daha sert vurmaya, masadaki jilet ve bıçak ile genç bayanı yaralamaya, en son dolu silahı eline vererek tetiği çekmeye kadar ileri gittiler…
Gösterinin sonlarına yanlışsız birkaç kişi ortaya girerek müdahale etse de, Abramoviç şov sonunda kan, yara bere içinde kalmıştı.
Wendell Johnson – Canavar Çalışma
Dr. Wendell Johnson ve Dr. Mary Tudor, yetimhaneden 22 çocuk seçti ama bu çocukların bir deneyde kullanacaklarını kimseye bildirmediler. İki psikolog, çocukları iki kümeye ayırdılar: Birincisi ile olumlu konuşma terapisi, ikinci küme ile negatif konuşma terapisi gerçekleştirdiler.
10 tane kekeme çocuk da bu deneyde yer alıyordu. Birinci kümede çocuklar akıcı konuşma biçimleri için konuşma terapistleri tarafından cesaretlendiriliyorlardı. İkinci kümede ise en küçük yanılgıda çocuklar azarlanıyor ve rencide ediliyordu.
En küçük kusurlarında zalimce azarlanan ve rencide edilen çocuklarda ruhsal sıkıntılar da meydana gelmeye başladı.
Hatta bir müddet sonra çocuklar ‘Eğer kekemeliğine engel olamıyorsan’ konuşma denerek uygunca bastırıldı. Konuşması düzgün olan çocuklar ise en ufak bir yanılgı yaptığında kekeme çocuğun gösterilerek ‘Onun gibi mi olmak istiyorsun?’ denmesi üzerine içine kapandı.
Tüm bu çalışma esnasında yetimhane vazifelileri yaşananlardan bihaberdi ve en nihayetinde bu dehşetli çalışma öncesinde bir problemi olmayan iki çocuk hayatı boyunca konuşmayı reddetti…
Küçük Albert Deneyi
Davranışçı psikolog John B. Watson, insanların endişelerinin sonradan kazanıldığına dair bir müşahede yapınca bu tezini araştırma laboratuvarına taşımaya karar verdi. Bu deneye denek olarak ise 8 aylık küçük bir bebek olan Albert seçildi…
Albert’a başlangıçta birkaç duygusal test yapıldı. Küçük bebek ise henüz bir kaygıya sahip olmadığından gördüğü her şeye gülümsedi. Bunun akabinde bir sonraki basamağa geçildi.
Hiçbir eşyanın bulunmadığı odada yalnızca Albert’ın üzerinde oturduğu bir minder vardı.
Odada yalnız bırakılan Albert’ın yanına beyaz bir laboratuvar faresi salındı. Albert hem fareden korkmadığı üzere hem de bilakis gülücükler saçtı. Sonraki kısımda fare yeniden odaya salındı: Ama bu sefer Albert, fareye her dokunduğunda biri çekiç, biri çelik çubuk olan iki demir çubuğu birbirine vurarak ağlamasına sebep olan sesler yapıldı. Bunun sonucunda da Albert her fareye dokunduğunda bu sesler yapıldığı için fareye dokunamaz hale geldi.
Psikolojide klasik şartlanma için büyük bir muvaffakiyet sayılıyor olsa da, Albert’ın kurban edildiği bu deney kesinlikle etik değildi.
Minik bebek hem ne zaman tek bırakılsa kaygılanır hale geldi ve psikolojisinde kalıcı hasarlara yol açtı. Bir de üzerine psikologlar almak istedikleri sonucu almalarının ardından Albert’ın tedavisi için hiçbir sorumluluk üstlenmeden hastaneyi terk etti. Küçük Albert ise daha 7. yaşını kutlayamadan hidrosefali (beyinde su toplanması) yüzünden hayatını kaybetti.
